W 1968 roku, kiedy firma chciała rozszerzyć możliwości kopania gliny do produkcji w Hasle Klinker- og Chamottestensfabrik, zdecydowała się na obszar w lesie w niewielkiej odległości od jeziora Pyrit. Niestety postanowiono przekopać miejsce, gdzie rosła największa na wyspie populacja zimowita tarczowatego, ale w tamtych czasach niewiele uwagi poświęcano zachowaniu tych terenów.
Następnie rozpoczęli prace nad nowym wyrobiskiem gliny, które okazało się zupełnie bezużyteczne. Glina, którą tu dostali, była zdecydowanie zbyt słabej jakości, było w niej zdecydowanie za dużo kamieni, aby można ją było wykorzystać w przemyśle. Wykopaliska zostały wstrzymane i natura przejęła kontrolę nad glinianką.
Jezioro Szafirowe ma powierzchnię około 1,5 ha i głębokość około 5 m.
Tuż przed dotarciem do jeziora spójrz w prawo i zobacz bardzo szczególną brzozę stojącą na niewielkim zboczu. Gleba pod drzewem jest niemal wypłukiwana przez deszcz, spowodowało to, że duża część systemu korzeniowego została odsłonięta i tworzy fantastyczną „rzeźbę”
Jeśli przyjdziesz nad jezioro późnym letnim wieczorem, wszędzie usłyszysz charakterystyczną żabę śmieszkę i ropuchy.
Wędkowanie w jeziorze jest dozwolone bez zezwolenia. I powinna być spora szansa na ich złowienie, choć nie są tak duże jak w Morzu Szmaragdowym. Obszary są często wykorzystywane przez rodziny z dziećmi.
